Nie bedę domowa kurą

Złapałam się na tym, że dosyć często swój punkt widzenia kieruję na mężczyzn. I doszłam do wniosku, że nie tylko oni są wadliwie skonstruowani przez matkę naturę. Kobiety także. I zastanawiam się niejednokrotnie, kiedy wreszcie „baby” przestaną dyskryminować siebie nawzajem? Kiedy też wreszcie przestaną robić z siebie ,,słodkie idiotki”, ,,ciepłe kluchy’’ bądź ,,domowe kury”? A na dodatek ślepe jak cholera, odmieniające wciąż przez przypadki swoich życiowych partnerów.

Wymienię tylko kilka, tych najczęściej używanych, zwłaszcza przez te zamężne: ,,mój mąż”, mojego męża", „mojemu mężowi”, „o moim mężu” i ostatni najciekawszy wołacz: „O! mój mąż!” To najczęściej spotykany okrzyk, zwłaszcza po dłuższej rozłące... Powiem wprost: „babski” charakter determinuje życie kobiet. Bo według mnie, to same podkładają sobie kłody pod nogi przy wejściu do „świata” menów.

Dam błahy przykład: pierwsza lepsza urzędniczka, racząca się od rana kawą (niejednokrotnie dla szpanu), dość długo zwleka z odstawieniem filiżanki, by obsłużyć petentkę. Zaś, kiedy ujrzy jakiegoś czarnowłosego mena, omal nie pieprznie na podłogę filiżanki ze smolistą substancją i pędzi na oślep, potrącając wszystkich po drodze, by z anielskim uśmieszkiem zapytać: „w czym mogę pomóc?” Oczywiście w jej nieczystych myślach (zwłaszcza w przypadku tych niezamężnych), z pewnością zaoferowałaby ,,lekarstwo na samotność’’. Jednym słowem: słodka idiotka... 

I to właśnie ten typ kobiety, najczęściej zwraca swe surowe oblicze do innych kobiet, a do mężczyzn zalotnie mruga ociekającymi z tuszu rzęsami. No, bo to przecież mężczyzna… Nawet, gdyby wyglądem przypominał troczki od kaleson?! Według mnie, jednak głównym powodem tych starań jest nieszczęsny brak poczucia własnej wartości. Może dlatego właśnie kobiety muszą starać się zawsze być miłe, grzeczne i ładne, żeby mężczyźni w tym swoim ciężkim życiu mieli na co popatrzeć?. Co prawda nie zgadzam się ze wszystkim, bo ładna i miła  – owszem. Ale grzeczna? A niby dlaczego? Ileż to gburów i arogantów spotyka się na co dzień?  Ale oni bez względu na urodę czy charakter mają prawo, zaś one obowiązki. I w tym sęk...

  

Wracając do obowiązków, pomijam już takie czynności jak wychowywanie dzieci, codzienne gotowanie, pranie, sprzątanie, zakupy itp. To są te podstawowe, nawet kobiet pracujących zawodowo (nie wspomnę na razie o kobietach niepracujących), bo zmierzam raczej do podstawowego obowiązku kobiet - czyli przymusu do odpowiedniego, zadbanego wyglądu. Żadna nie robi przecież tego dla siebie, ale dla całej armii mężczyzn, których spotyka od rana do wieczora na ulicy, w pracy czy w sklepie. I nie mam tu na myśli żadnych romansów czy flirtów, ale poważny obowiązek każdej szanującej się kobiety - czyli by być zadbaną i cieszącą czyjś wzrok.

Bo moim zdaniem nie ma kobiet brzydkich, są tylko zaniedbane. A przecież kobieta powinna być ozdobą mężczyzny! Nie wiem, kto jest wynalazcą tego stwierdzenia, ale mam nadzieję, że jednak mężczyzna. Zaś to odgórne zarządzenie dotyczące wyglądu, narzuciły sobie chyba same kobiety. Bo dlaczego one nie mogą zaokrąglać się tu i ówdzie, a mężczyźni mogą? Dlaczego oni mogą zakładać adidasy do garnituru, mieć pogniecione ciuchy, nieogolone brody, a my co chwila musimy kontrolować się w lustrze? 

Tak, to zdecydowanie wymysł kobiet, bo ich niepewność siebie ostatnio sięga zenitu? Biorą kredyty na odsysanie tłuszczu, powiększanie biustu i wpadają w ciuchową ,,zakupomanię", żeby podobać się wszystkim facetom. Wciąż niezadowolone z siebie brunetki farbują się na blondynki, blondynki na rude, rude na brunetki itd. Smarują swoje jasne cery brązującymi samoopalaczami, chcąc dorównać opalonym kalifornijkom. A kto jest największym krytykiem w razie przybycia na wadze nieszczęśliwej, żeńskiej istoty ludzkiej? Oczywiście najbliższe „psiapsiółki”, szepczące ze zgorszeniem jak mogła tak siebie zaniedbać?

Kobiety, których poczucie własnej wartości wyrażone jest w kilogramach, nigdy nie jedzą kolacji, nie obżerają się ciastkami i litrami siorbią tylko gorzką kawę. To nic, że ciągle są głodne i złe, że od schudnięcia przybyło im zmarszczek. Za to mieszczą się w rozmiar S i to jest najważniejsze osiągnięcie w ich życiu. Są tak zastraszone przez siebie nawzajem, że zgodnie twierdzą, że ich ulubionym zajęciem jest sprzątanie i  szorowanie zaschniętych patelni po jajecznicy. Nie znają też większych przyjemności niż wlewanie WC Pickera do klozetu. O, przepraszam, ale tu już mamy do czynienia z tzw.,,udomowioną kurą’’

Dlaczego udomowioną, a nie domową? Bo sama się udomowiła! I śmiem stwierdzić, że ten WC Picker jest dla nich o wiele milszy i bardziej kochany od własnego męża…Właśnie ten typ kobiety nadzwyczaj kocha domowe zacisze. Nie lubi towarzyszyć mężowi w spacerach, w wypadach do kina czy kawiarni. Domowa kura (w większości przypadków) nie dba o swój wygląd. Nie liczy kalorii, nie przegląda się w lustrze. Swoje zniekształcone odbicie widzi jedynie w błyszczącej patelni czy zlewozmywaku. Najczęściej jest to kobieta zgorzkniała, marudna i gwiżdże na swój wygląd. Nie dziwię się więc, że na każdy widok swego życiowego partnera najczęściej używa ostatniego z przypadków deklinacji… I tak szczerze mówiąc omija ich wiele przyjemności, które mogłyby zaczerpnąć z życia. A przecież te wszystkie obowiązki można ze sobą pogodzić? Ale domowej kurze świat przesłaniają tylko gary, ścierka od kurzu i lekko pożółkłe, wzorzyste firany.

Smutne, bo to praca iście syzyfowa, a w dodatku o wiele nudniejsza niż kontrolowanie wagi czy poprawianie makijażu. I jedyna rozrywka – to spotkanie od czasu do czasu na wszechobecnej kawie w wąskim gronie przyjaciółek – doradczyń. I czy to domowa kura czy bizneswoman, czy też zwykła urzędniczka – wszystkie dyskryminują się nawzajem!  Mam jednak nadzieję, że wiele kobiet bez poczucia winy pozwolą sobie na zjedzenie kolacji i przyznaje głośno, że wlewanie WC Pickera do klozetu czy szorowanie patelni po jajecznicy nie jest ich ulubionym zajęciem. Ja jednak, pomimo, że jestem kobietą – nie będę ani słodką idiotką, ani ciepłą kluchą, a już tym bardziej domową kurą!